يك سري از تركيبات مزدوج مشتق شده تبائين با آلكيل و آريل ماله ايميدها از طريق واكنش ديلز - آلدر تهيه و اثر ضد دردي آنها توسط آزمون فرمالين و عملكرد اختصاصي آنها از طريق مهار انقباض الكتريكي عضلات صاف ايلئوم خوكچه هندي و وازوفران مورد بررسي قرار گرفت. نتايج آزمون فرمالين و مطالعات كامپيوتري مشخص نمود با افزايش حلاليت در چربي ميزان اثر ضد دردي بالا رفته بطوري كه تركيب F بيشترين فعاليت ضد دردي را در مقايسه با مرفين از خود در فاز مزمن نشان داد. تركيبات تهيه شده در فاز حاد درد مشابه مرفين عملكرده و تنها تركيب C در اين فاز موثرتر از مرفين بوده است. تركيب C علاوه بر اثر ضد دردي قوي در هر دو فاز نسبت به مرفين با IC50 كمتري به گيرندهµ ايجاد اتصال مي نمايد و بطور اختصاصي تر عمل مي نمايد. مطالعات داكنيگ مشخص نمود كه همين تركيب در موقعيت مناسب تر با گيرنده µ نسبت به ساير تركيبات اتصال ايجاد كرده و بطور غير اختصاصي به گيرنده كاپا و دلتا اتصال مي يابد. علت فعاليت بيشتر تركيبات در فاز مزمن درد را مي توان به ساختار ليپوفيل آنها و رسيدن تركيبات به قسمتهاي داخليتر مغز دانست و يا آنرا به علت تداخل ساير سيستمهاي موثر در حس درد و مهار اين مسير بطورهمزمان دانست.